Umuda gebedir tomurcuklar, müjdeler baharın taze kokularını. Soğuk gecelerin bağrında sabırla büyüyüp sızar usulca yaprakların aralığından.
Toprak; aylarca sakladığı sırları aşikar eder yeşilin binbir tonuyla, gökyüzüne gönderilen bir mektup misali.
Serin rüzgârların arasına karışmış çiçek tozları, hayatın yeniden doğuşunu fısıldar.
Kuşlar, sabahın erken saatlerinde uyanır bahara ötüşen en içten çağrılarıyla.
Ağaçlar, dallarına yükledikleri neşeyi birer birer bırakır serin rüzgârların avuçlarına. Her çiçek bir gülüş kadar içten, bir düş kadar renkli, yarınlar kadar ümitvardır.
İlkbahar, zamana şiirler yazar sanki; kaleminin her adımından yeni bir dize, her nefesinden taze bir cinas dökülür tabiatın yemyeşil sayfalarına.
İnsan, doğayla birlikte dirilir unuttuğu duygularının mahzenlerinden ertelediği hayallerinin şafaklarına. Çünkü bahar, sadece bir mevsim değil; yüreklerde filizlenen umudun da adıdır.