Kar düştü saçlarıma ömrümün baharında
Değmezlerin uğruna her mevsim kışa döndü
Beyhudeymiş varlığım dünyanın nazarında
Sayende deli gönlüm kanatsız kuşa döndü
Ağlamayı sevmezdim şimdi doyamaz oldum
Aşk adına kimseden tek söz duyamaz oldum
Hiç kimseye gönülden “Sevdim.” diyemez oldum
Sevmiyorum kimseyi yüreğim taşa döndü
Meze olup harcandım dertlerin masasına
Uymak zorunda kaldım feleğin yasasına
Yıllarımı harcadım bir aşkın tasasına
Seneler talihimin çarkında boşa döndü
Anladım ağlatmakmış kaderimin emeli
Dinmez oldu başımda esen ızdırap yeli
Sıla ile gurbetin arasındaki yolu
“Bitirdim.” dediğimde yeniden başa döndü
Tercan Keskin